Hópur kristinna trúfélaga, þar á meðal þjóðkirkjan, sendi alþingismönnum og sveitastjórnarmönnum bréf 10. nóvember sl. þar sem farið er fram á að kristinfræðikennsla verði efld í grunnskólum og að kristið siðferði fái aukið vægi í menntun og uppeldi komandi kynslóða. Það sætir nokkurri furðu þar sem kristinfræðin er nú kennd börnum allt frá fyrsta bekk grunnskólans. Stefna Siðmenntar, félags siðrænna húmanista á Íslandi, hefur verið að hvetja til kennslu í trúarbragðafræði, heimspeki, siðfræði og gagnrýnni hugsun og vill ítreka þá stefnu í ljósi kröfu trúfélaganna. Krafa þeirra er einnig hæpin í ljósi þess að skilgreininguna á „kristnu siðferði“ vantar. Sumir forvígismanna þessa gjörnings hafa ítrekað fordæmt samkynhneigð og bænaganga hópsins var kölluð „pray-pride“ sem mótvægi við „gay-pride“. Er fordæming Biblíunnar og þessara forvígismanna á samkynhneigð einn hornsteina þessa „kristna siðferðis“, svo dæmi sé tekið?
Krafa kristinna trúfélaga um aukna kristinfræðikennslu staðfestir að þeim þykir hún vænleg til að efla kristna trú. Hún styður því það sem Siðmennt og aðrir hafa löngum bent á, að námsefni kristinfræðinnar er fjarri því hlutlaust. Það hampar kristinni trú án þess að tillit sé tekið til annarra og slíkt samræmist ekki almennu siðferði.