Heimsendaangi kristinnar trúar hefur verið mér hugleikinn undanfarin misseri, eða allt frá því ég las bókina Jesus: Apocalyptic Prophet for a New Millenium eftir hinn kunna bandaríska biblíusérfræðing Bart D. Ehrman (1999). Túlkun Ehrmans á boðskap Jesú, eins og hann birtist í guðspjöllunum, felur í sér að Jesús hafi verið heimsendaspámaður og að skoða beri siðaboðskap hans í því ljósi. Hér er ekki um einkaskoðun Ehrmans að ræða því undanfarin hundrað ár hefur þetta verið sú mynd af Jesú sem stór hluti fræðimanna hefur aðhyllst, „að minnsta kosti í Þýskalandi og Bandaríkjunum“. Þó heimsendaboðskapurinn virðist nú um stundir ekki njóta almennrar hylli meðal kristinna Vestur-Evrópubúa, tekur þessi boðskapur á sig fordómafulla mynd og lifir góðu lífi í Bandaríkjunum þar sem hann vex nú og dafnar sem aldrei fyrir. Hér á eftir hyggst ég gera grein fyrir pólitískum áhrifum kristinnar heimsendatrúar á vestræna menningu og hvort mögulegt sé að kveða niður þennan skæða óvin lýðræðis og skoðanafrelsis.

Í Morgunblaðinu 23. febrúar s.l. svarar Gunnar Jóhannesson sóknarprestur grein minni frá 17. febrúar þar sem ég gagnrýni viðhorf biskups til trúlausra. Gunnar heldur því fram að guðlaus heimsskoðun geti ekki lagt okkur “siðferðislegar skyldur” á herðar. Enn og aftur koma fram sorgleg vantrú á manngildi og fordómar gagnvart trúlausum.